BROOKLYN LATIN SCHOOL
ACHTERGRONDINFORMATIE
De Brooklyn Latin school is een zg. gespecialiseerde ‘high school’ opgericht in 2006. De principes van de school zijn voornamelijk gebaseerd op de ideeën achter de Boston Latin school, de eerste publieke school in de VS. Om toegelaten te worden op deze school dient er een toelatingsexamen afgelegd te worden, het zogenaamde SHSAT (‘specialized high schools admissions test’).
De school formuleert haar missie als volgt:
“The Brooklyn Latin School provides a specialized, classical education, including the study of Latin and Greek, in a disciplined academic environment. It provides the groundwork for an understanding of the foundation of our society, while developing the leadership capacity of our students so that they may serve as leaders in their communities.”
Verdere wetenswaardigheden over deze school:
• Het school motto luidt: ‘Cui multum sit datum, multum ab eo postulabitur’ (‘Aan wie veel gegeven is, van hem zal veel geëist worden.’)
• Op school worden er schooluniformen gedragen (kaki broeken/rok en een wit shirt, voor de jongens met een stropdas).
Paars is de schoolkleur, welke gekozen is wegens purper de kleur van keizers en adel in het oude Rome.
• De leerlingen krijgen een brede vorming op basis van het zg. ‘liberal arts’ curriculum. Alle leerlingen volgen een basisprogramma dat bestaat uit: Vier jaar Latijn, Geschiedenis, Wiskunde, Science, Engels en minimaal 2 jaar een andere moderne vreemde taal.
• Alle klassen houden regelmatig socratische gesprekken en leerlingen krijgen les in declamatie (spreken in het openbaar).
• Verder gebruikt de school Latijnse woorden om bepaalde zaken aan te duiden, zo worden leerlingen ‘Discipuli’ genoemd en docenten ‘Magistri’.
• ‘Community service’ een integraal onderdeel van het lesprogramma.
Waarom:
Het Utrechts Stedelijk gymnasium is een van de scholen van de NUOVO-groep daarnaast is er een gymnasium afdeling op het Leidsche Rijn college. Beiden geven inhoud aan de klassieke vorming van leerlingen. Leerlingen maken kennis met de fundamenten van onze westerse cultuur en bekwamen zich vaak in zaken die hiermee samenhangen. We gaan mede naar de Brooklyn Latin school om te kijken, hoe zij vorm aan klassieke vorming in brede zin, dus meer dan alleen maar klassieke talen. Verder hopen wij iets leren van de manier waarop Brooklyn Latin omgaat met de uitdaging om het oude (onderwijs in klassieke talen en cultuur) en het nieuwe (‘21st century skills’) met elkaar te combineren.
Meer informatie:
http://www.brooklynlatin.org/
http://insideschools.org/component/schools/school/1375
https://en.wikipedia.org/wiki/Brooklyn_Latin_School
ONS BEZOEK
Het bezoek aan ‘The Brooklyn Latin school’ was een van de laatste bezoeken van onze studiereis naar NYC.
TBLS is een van de acht gespecialiseerde ‘high schools’ van NYC (‘HSAS at Lehman college en de ‘Brooklyn school of science’ behoren ook tot deze groep). Leerlingen die op deze scholen worden geplaatst moeten een bepaalde score halen voor een gestandaardiseerde toelatingstest. Deze scholen vormen een netwerk waarin gekeken wordt hoe ze van elkaar kunnen leren.
TBLS is laat maar zeggen de minst populaire van deze scholen. Zij hebben ook relatief veel leerlingen uit de buurt. Desondanks zijn de presentaties van de leerlingen bovengemiddeld. De school volgt een zg. ‘liberal arts’ programma met veel nadruk op de klassieke oudheid. In de context van de VS komt dit het dichtst in de buurt van ons gymnasium.
Op vier gebieden wijkt TBLS af van de andere scholen die we hebben bezocht:
- Vier jaar verplicht Latijn (oud-Grieks wordt ook aangeboden maar is in tegenstelling tot Latijn niet verplicht).
- Internationaal baccalaureaat (IB) (http://www.ibo.org/), een internationaal erkende diploma waar in Nederland vooral Internationale scholen meewerken bijv. ook ons eigen ISU. Dit leidt ook tot extra eisen aan het curriculum bijvoorbeeld het vak ‘the theory of knowledge‘).
- Socratische gesprekken, leerlingen verwerken informatie door het stellen van vragen over een bepaald voorbereid onderwerp in een zg. ‘seminar’. Deze gesprekken worden door de leerlingen zelf geleidt.
- Declamatie, een belangrijk onderdeel is het voor een groot publiek kunnen spreken. (zie foto)
Om de klassieke scholing zo breed mogelijk vorm te geven wordt er door de vakken klassieke talen, geschiedenis en Engels samengewerkt. Bij Engels worden bijv. vertalingen van klassieke teksten gelezen en bij geschiedenis wordt er aandacht besteedt aan de klassieke oudheid.
Verder hebben we gesproken over ondersteuning van leerlingen, mede door het toelatingsexamen viel het aantal leerlingen met een IEP (‘individuel educational program’) op het TBLS mee. Er werd echter wel aandacht besteedt aan de executieve vaardigheden waarmee sommige leerlingen worstelden. Helaas ontbrak de tijd om hier verder over door te spreken.
Verschillende randvoorwaarden zijn de moeite waard om te vermelden. Zo mogen docenten op publieke scholen niet meer dan vijf lessen per dag geven, waarvan vier aaneengesloten. Alle docenten werken fulltime, dit zorgt ervoor dat de mogelijkheden om te overleggen aanzienlijk zijn. Teams maken hier dan ook gebruik van. Ook is er de regeling dat docenten die samen les geven in een lokaal achter in het lokaal werken aan een eigen bureau, terwijl de andere docent les geeft.
Wat betreft faciliteiten is er in veel lokalen ook een plafondcamera (of losse camera) aanwezig waarin je een beeld op het smartboard kan projecteren van huiswerk of een boek.
Als laatste wil ik de opmerking meegeven waarmee de coördinator IB eindigde, ten aanzien van onderwijsvernieuwingen, “hypes en vernieuwingsgolven komen en gaan maar klassiek onderwijs heeft zich al eeuwen bewezen!”
HARVEY MILK SCHOOL
ACHTERGRONDINFORMATIE
De Harvey Milk School is vernoemd naar een beroemde gay activist en politicus uit San Francisco uit de jaren ’70. Hij was de eerste politicus die openlijk voor zijn homoseksualiteit uitkwam. Hij werd vermoord door een politicus met homofobe motieven. Over zijn leven valt van alles te lezen op internet, en er is ook een aangrijpende film over zijn bijzondere leven gemaakt (Milk, 2008) met Sean Penn in de hoofdrol.
De Harvey Milk High School in New York is een school speciaal voor niet-hetero leerlingen: transgender, gay,bi, lesbo leerlingen, en voor hen die daar nog niet uit zijn.
De missie van de school is om leerlingen binnen een veilige onderwijsomgeving op te leiden tot zelfstandige, zelfbewuste, succesvolle mensen. Veel van de leerlingen hebben problemen gehad op eerdere scholen, waarna ze nu een kans krijgen om binnen een alternatieve, kleine gemeenschap hun opleiding af te maken.
De focus van ons bezoek, zou naar onze mening, moeten liggen op de vraag naar veiligheid: wat hebben leerlingen die ‘afwijken’ op een ‘normale’ school nodig? Waar voelen ze zich door bedreigd? We hopen dat we vooral van leerlingen adviezen en ervaring kunnen krijgen hoe een vreedzame en veilige school eruit zou moeten zien. Zit dat in de regels en de lessen, in het pedagogische klimaat?
We kunnen onze focus ook nog breder maken: hoe ‘maak’ je een veilige school waar alle minderheden (qua ras, geloof, sekse, geaardheid) zich thuis voelen?
Meer informatie: http://schools.nyc.gov/SchoolPortals/02/M586/AboutUs/Overview/default.htm
ONS BEZOEK
Geen traditioneel schoolgebouw met een groot bord ‘Harvey Milk High School de enige LGBT school ter wereld’, maar een onopvallende deur met een trap omhoog naar een grote verbouwde kantooretage, met klassen, kantoren, een kleine sportzaal… Het heeft iets huiselijks. Er zijn ruimtes waar leerlingen kunnen douchen en eten, want sommigen van hen zijn dakloos en wonen elders in de stad in shelters. Net als op elke public school die we bezochten werden we ingecheckt door een agent van de New York Police.
Het kostte sowieso nogal wat moeite om binnen te komen bij de Harvey Milk School. Onze eerste verzoeken per mail werden afgewezen. Ze krijgen veel aanvragen, maar willen de leerlingen beschermen. Pas na aandringen, en overtuigen dat we niet komen ‘apies kijken’ en werkelijk geïnteresseerd zijn in hun aanpak, werden we uitgenodigd met een kleine groep NUOVO docenten. En hoe! Er stond een uitgebreid ontbijt klaar, en bij de lunch werden we verwend met pizza. Speciaal voor ons waren er ook oud-leerlingen, een ouder, en een aan de school verbonden social worker. We hadden een gesprek met de leerlingenraad, en we bezochten een aantal lessen.
Het werden intensieve, aangrijpende gesprekken. Mijn vooroordeel dat deze school misschien wel weer eens een doorgeslagen progressief project is van wat New Yorkse liberals verdween binnen een paar minuten. De leerlingen die hier hun toevlucht zoeken doen dit niet voor hun lol. Ze hebben stuk voor stuk een leven achter de rug van pesterijen –bullying– , discriminatie, en onbegrip. Sommigen zijn verstoten door hun familie. De meesten hebben slechte ervaringen gehad op hun vorige scholen. Veel leerlingen zijn daardoor beschadigd, er zijn veel leerlingen die medisch kwetsbaar zijn vanwege het transitieproces en de vele medicijnen. Er is dus veel zorg nodig, en voor zowat alle leerlingen zijn special needs fondsen beschikbaar. Bijzonder aangrijpend waren de verhalen van twee oud leerlingen, Dominique en Ryan, transgenders, die na jaren ellende mede dankzij de steun van de Harvey Milk School, ontwikkeld waren tot zelfbewuste prachtige jonge mensen, die met wijsheid en gelukkig ook humor over hun leven vertelden. Een rode draad in hun verhaal was dat ze zich vooral gesteund hebben gevoeld door hun leraren en mentoren. Bij onze vraag hoe wij het best onze (verborgen) LGBT leerlingen kunnen steunen, kwamen er allerlei antwoorden: er moeten vooral zichtbare, betrouwbare steungroepen zijn, maar ook openlijke LGBT docenten en leerlingen zijn voor deze leerlingen een grote steun.
Maar Harvey Milk is niet alleen een veilige gemeenschap, maar ook een school om te leren. Het gaat niet alleen om de relatie, maar ook om de inhoud van het onderwijs. Het kwam teveel voor dat leerlingen op hun vervolgonderwijs uitvielen, waardoor ze vaak, ook sociaal en emotioneel, weer in de problemen komen, vertelde de schoolleider. En dan val je van de regen in de drup. Haar uitdaging bestaat er al een aantal jaren in om de school van een knuffelschool –cuddle school- ook een tot een inhoudelijke goede opleiding te maken. En dat zien we terug in de lessen. In de korte indrukken die we kregen zien we vrij traditioneel onderwijs, goed voorbereide docenten, lesplannen, goed klassenmanagment, leerlingen die in groepjes samenwerken, en ook eigen keuzes kunnen maken, strenge en minder strenge docenten…. Geen grote vernieuwende concepten, maar eigenlijk is het net een gewone school. Maar dan wel met een heel eigen sfeer en leerlingen die uitstralen dat ze het hier naar hun zin hebben.
MANHATTAN FREE SCHOOL
ONS BEZOEK
“We’re confused”. De perfecte opsomming van ons bezoek aan de Manhatten Free School. Een school waar de leerlingen en docenten (binnen de school ‘facilitators’ genoemd) nagenoeg gelijk aan elkaar zijn, en bepalen de leerlingen van de kleuterklas tot aan hun eindexamen zelf wat ze willen leren en hoe ze dat doen. De facilitators zorgen er alleen voor dat het mogelijk is en dat er een sociaal veilig klimaat heerst. Er is voor geen enkele leerling een bepaald niveau waar ze aan het eind van hun schoolcarrière moeten zitten. Na een rondleiding door de school, een bezoek aan de ochtendbijeenkomst (samen met de afsluitende middagbijeenkomst het enige verplichte moment waar de leerlingen deel aan nemen), een bezoek aan een door een leerling gegeven coderingles en gesprekken met leerlingen en docenten waren we ‘confused’. Er liepen hier allemaal vrolijke en spelende kinderen rond. Van traditioneel leren was eigenlijk nergens sprake. De leeronderwerpen en leeropbrengst ligt volledig bij de leerlingen. En als ze een interesse hadden in een wat lastiger onderwerp dan zorgen de facilitators dat ze zelf of een professional uitleg geeft. Een totaal andere kijk op wat een school is dan we ooit hadden gezien.
Na de ochtendbijeenkomst hebben we een ‘Change Up’ overleg gezien. Een vrijblijvende vergadering waarin leerlingen die daarbij willen zijn en één facilitator gaan kijken wat er geregeld moet worden en of alles binnen de school nog goed loopt. Unaniem waren we het erover eens dat deze leerlingen, variërend van 6 tot 12 jaar oud, op een zeer professionele manier en met respect voor elkaar aan het overleggen waren. De facilitator hoefde maar op een enkel moment subtiel bij te sturen, en was verder gewoon een normaal lid van de vergadering. Dat deze leerlingen op een bepaalde manier erg volwassen zijn, het leren zijn en in een fijne omgeving zitten staat buiten kijf. Of ze ook de juiste dingen leren en of het tempo hoog genoeg ligt zijn we nog steeds niet over uit. Een zeer interessante en inspirerend bezoek was het zeker!