Vul hier uw eigen inhoud in.

Op donderdag 20 oktober zijn we om 06:30 met een bus richting Philadelphia gegaan hebben we daar 3 scholen bezocht: School of the Future, String Theory en de Charter High School for Architecture + Design. In deze blogpost achtergrondinformatie en een kort verslag van ons bezoek aan de scholen.

SCHOOL OF THE FUTURE

ACHTERGRONDINFORMATIE

Inmiddels is de SOTF (School of the Future) alweer 10 jaar geleden opgericht in Philadelphia, een groots samenwerkingsproject tussen het scholendistrict Philadelphia en het grote Microsoft van Bill Gates. Er is een nieuw high tech schoolgebouw neergezet ter waarde van 65 miljoen dollar in een kansarme wijk. Interessant detail is dat Microsoft geen (dollar)cent heeft meebetaald aan dit gebouw. Wel zijn ze betrokken geweest bij de architectuur en de technische infrastructuur van de school. De SOTF biedt onderwijs aan ongeveer 750 leerlingen.

De ‘learners’ (zoals ze daar leerlingen noemen) hebben allemaal de beschikking over een, door het schooldistrict betaalde, laptop. Bijna alle communicatie en huiswerk gaan dan ook via de digitale snelweg. De laptops worden door de ‘learners’ ook mee naar huis genomen om huiswerk op te doen en in te leveren. De laptop wordt ook gezien als de ‘lifeline’ binnen het onderwijssysteem.

De missie van de school is hun ‘learners’ in staat te stellen altijd en overal te kunnen leren, ook buiten het klaslokaal. Ook moet het leren van nu relevant zijn. Van de ‘learners’ wordt verwacht dat zij de problemen van nu proberen op te lossen. Daarnaast moet het leren adaptief zijn: resulterend in individuele leerplannen met oog voor 21st century skills.

De SOTF wil hun ‘learners’ toerusten met vaardigheden die nodig zijn om problemen op te lossen en een leven lang te leren. De school wil graag het gat dichten tussen het onderwijs en de huidige technologische ontwikkelingen.

Voor ons is het natuurlijk een mooie kans om te kijken hoe ze Problem Based Learning uitvoeren met behulp van digitale hulpmiddelen.

Meer informatie: sof.philasd.org

ONS BEZOEK

Hoewel de naam van de school anders doet vermoeden, was dit echt de school of the Present. Het schoolgebouw was niet minder dan prachtig te noemen. Draaiende delen van lokalen, mooie ruime omgeving en ieder kind een laptop… Tenminste, als ze uitgedeeld worden…

In het gebouw werden we getroffen door de betrokkenheid van de Principal en diens staf en collega’s om ervoor te zorgen dat de school weer uit het dal komt. In den beginne (10 jaar geleden) leek alles mooi en prachtig maar, mede door een gedwongen fusie en gebrek aan ondersteuning van vriend Microsoft, gleed de school ver terug. Ook de armoede in een groot gedeelte van Philadelphia zorgt voor de nodige moeilijkheden. Weten dat er armoede in Amerika is, is iets anders dan dat beseffen. En dat besef kwam hard binnen. 100% van de leerlingen van deze school krijgen zogenoemde ‘free-meals’. Om een beeld te geven: er zijn 3 categorieën: leerlingen moeten betalen voor hun lunch, leerlingen krijgen korting op de lunch-kosten (‘reduced-meals’) of leerlingen krijgen de lunch gratis (free-meals). Hoe minder je hoeft te betalen voor je lunch, hoe armoediger je levensomstandigheden zijn. Het komt zelfs voor dat er kinderen zijn waarvoor het de ‘only-meals’ zijn: op vrijdag je laatste maal tot je maandags weer je eerste krijgt. Ja, het klinkt zoals het is: armoede in een mooie omgeving.

En toch hebben we daar mooie lessen gezien: muzieklessen, Spaans, Engels, wiskunde… en alle docenten gepassioneerd en vol overgave en positief. Het mooiste moment was wel dat tijdens een gesprek met een aantal leerlingen, de leerlingen oprecht aangaven dat ze veel waardering en respect voor de docenten en de staf hadden. Dat ze zagen dat de docenten veel meer deden dan van ze verwacht werd. Dat ze wel degelijk jaren geleden naar de goede raad van docenten hadden geluisterd en zich dat hadden aangetrokken en aangepast. Dat ze graag wat terug wilden doen voor de school door zich als peer-mentors te gedragen.

En dat kwam binnen bij de docenten die ons de dag begeleidden: daar werd zelfs een traantje bij weggepinkt…

De docenten zijn moe, maar gedreven, rennend van de ene naar de andere prioriteit, proberend niet van de ene naar de andere urgentie te gaan. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik diep respect heb voor het werk wat daar verricht wordt. Bij deze beloof ik dan ook het eerste half jaar niet meer over mijn rooster te zeuren, want als je na deze belevenis niet kunt relativeren, wat dan wel…

STRING THEORY SCHOOL

ACHTERGRONDINFORMATIE

Philadelphia Performing Arts is oorspronkelijk een K12 (Middle School) Charter School die in 2000 is opgericht, voortgekomen uit een balletschool. In 2013 is de eerste 9th grade klas gestart (High School) en zodoende zal dit jaar hun eerste senior year naar College gaan (zij hebben recentelijk hun SAT test gedaan en gaan dus binnenkort naar hun vervolgopleiding). Een relatief nieuwe high school dus. De school zit sinds 2014 op een nieuwe locatie: een erg groot oud kantoorpand wat zij hebben gekocht voor $60.000.000 ($109/square feet), wat relatief goedkoop is (nieuwbouw $200,-/ square feet). En dat is meteen hun eerste voordeel: de school heeft enorm veel ruimte. Na het kopen van het gebouw hebben zij dit verbouwd en meteen bedacht: als we willen veranderen, want is nu het moment: alle boeken zijn er uit gegaan en het gehele docententeam is on-the-go begonnen met het geheel opnieuw bouwen van een curriculum.

De school is sinds 2011 gegroeid van 450 naar 3500 leerlingen en bestaat nu uit 2 charter schools en 4 campussen. De school loop tegenwoordig van kindergarden tot college. Vrijwel alle leerlingen komen nu binnen op kindergarden en doorlopen dus hun gehele schoolcarrière binnen de visie van String Theory. Zij willen dit model uitbreiden naar 100 scholen binnen Amerika.

Majors

De school specialiseert zich in Acadamics en Performering Arts. Dit komt er op neer dat leerlingen naast hun standaard verplichte programma (Common Core), een richting keuze kunnen maken (Major) om op af te studeren. Dit kunnen zijn: Instrumental majors, Ballet majors, Vocal music majors, Visual en fine art majors, Innovations in science & Technology en STEM majors. Bij deze majors komen vakken als 3D, Robotics, Ballet, Zang etc. kijken.

iTunesU

De school werkt met iPads en iTunesU en heeft hier veel abonnees op (215.000), op enkele courses maar liefst 250.000. In de school zijn geen boeken te vinden: alles wordt met de iPad gedaan. Het is dan ook een Apple School geworden en het ziet de iPad als meer dan boeken achter glas: het wordt ook als creatief platform gebruikt om op verschillende manieren probleemgestuurd onderwijs vorm te geven. Leerlingen worden uitgedacht om met behulp van apps problemen op te lossen en te presenteren. Daarbij zegt de school niet dat de iPad heilig is: als er morgen een beter apparaat uitkomt, dan kiezen zij daar voor.

ONS BEZOEK

We werden warm ontvangen door Lauren (Manager of Operations – ze zijn goed met titels in Amerika :-). Na een korte uitleg een tour door het gebouw, waarbij ook Jason (co-founder), Greg (Director of Technology) en 2 leerlingen continu met ons mee liepen. We bezochten diverse lessen (3D Animation, Robotics, Engels en Wiskunde). Een uitgebreide tour waar we alle ruimte hadden om in gesprek te gaan en vragen te stellen. Na een lunch buiten de school had de school een gesprek met een groep docenten gepland, wat ook erg leerzaam was. Dit bezoek liet ons zien dat een langere dag bij een school zijn veel voordelen heeft (de andere schoolbezoeken zijn steeds +/ 3 uur, daar waar dit van o9:00 tot 03:00 was): je gaat dieper op dingen in, hebt door de lunch wat tijd om dingen te laten bezinken etc.

Wat vooral opviel was de ruimte (alles was zeer ruim opgezet) en de faciliteiten. In een gesprek met Greg (Direcor of Technology) gaf hij aan dit dit vooral een kwestie van keuze is: boeken zijn duur, een iPad is goedkoper. De iPads zijn eigendom van de school, dit mede omdat niet alle ouders het kunnen betalen. Toch gaat er bijna nooit een iPad kapot: leerlingen weten dat dit hun enige apparaat is om meer te kunnen leren.

De leerlingen op deze school worden door loting gekozen, al komt slechts een minimaal deel rondom middle- of highschool binnen: vrijwel alle leerlingen komen vanaf nu al via primary school binnen: deze afdeling zat overigens op een andere locatie.


De docenten beginnen iedere dag de eerste 90 minuten samen – enorm veel ontwikkeltijd dus. Vervolgens zijn er 5 blokken van 90 minuten waarin de leerlingen les hebben. Ook worden alle docenten gecoacht door een Coach of Acadamics en/een Coach of Technology; er zijn altijd wel leervragen. Opvallend was dat dit relatief jongen coaches waren (+/- 25): Jason (Co-founder) gaf aan dat dit een bewuste keuze was: zij waren de ‘young rockstars’ en omdat zij er uit sprongen zijn zij al snel benoemd om datgene wat zij goed doen over te brengen.

Ook mooi aan de school was dat zij op de 8e verdieping bedrijven gratis werkruimte geven (deze ruimte hadden zij over). In ruil daarvoor werken de bedrijven met leerlingen, door les te geven, samen met hen aan producten te werken etc. So is een bedrijf met Unity (game software) met leerlingen een game aan het maken en ontwerpt Urban Outfitters (kleding) samen met leerlingen schoenen. Een mooi voorbeeld van leren echt maken.




Tot slot viel ons op dat er de hele dag een zeer relaxte vibe was: overal waar we kwamen was het rustig en werden we warm ontvangen. Een voorbeeld school met een duidelijke visie: zeer inspirerend.

CHARTER HIGH SCHOOL FOR ARCHITECTURE + DESIGN

ONS BEZOEK

Het contact liep voor het grootste gedeelte met Andrew Philips, en dit was dan ook de docent die ons om 12.30 kwam ophalen in de lobby van CHAD. De school ligt in het centrum van Philadelphia, een block verwijderd van de Liberty Bell. Andrew is een bijzondere verschijning, met interessante ideeën over onderwijs en in zekere zin is zijn verhaal ook het verhaal van de school zelf. CHAD is namelijk ook een school met 100% ‘reduced or free lunches’, oftewel: een populatie die niet de makkelijkste thuissituatie heeft. Na de oprichting van CHAD ging het in het begin goed met de school, maar na een aantal jaar ging het erg bergafwaarts. Nu zit de school inmiddels een aantal jaren in een stijgende lijn, en dat was te zien op de school: veel vrolijke leerlingen, veel werk van leerlingen en een fijn contact tussen docenten en leerlingen.CHAD is een charterschool, wat in dit geval betekend dat ze minder geld krijgen van de staat. Het voordeel dat ze hebben is dat ze hierdoor wel docenten kunnen aanstellen zonder bevoegdheid, maar op basis van bekwaamheid. Andrew is bijvoorbeeld een architect, net als er iemand werkt die uit de mode-wereld komt. Hiermee zijn meteen twee van de 6 richtingen genoemd waarin leerlingen op CHAD een ‘major’ kunnen halen. Naast architectuur en mode kunnen leerlingen ook kiezen uit industrieel ontwerpen, grafisch ontwerpen, tekenen en fotografie. Daarbij werkt de ‘design-vakgroep’ ook anders dan bij de andere vakken. Docenten geven les in meerdere leerjaren, en dat is in scholen in de VS hoogst ongebruikelijk: meestal zit je met je vak maar in 1 leerjaar.In de school zijn er verschillende ruime praktijkruimtes, waarbij elk lokaal een duidelijk doel heeft. Leerlingen worden stap voor stap door de processen meegenomen, en er is veel aandacht om het werk van de leerlingen te tonen. De nadruk ligt daarbij echt op het werk met je handen, de computer is ‘slechts’ een extra tool. Andrew gaf aan daarbij veel winst te zien bij leerlingen, want juist deze leerlingen hebben vaak geen creatieve vakken gehad en komen er nu achter dat ze tot veel in staat zijn. Ook een leuk detail: de directeur is op CHAD geen ‘Prinicipal’, maar ‘Director of Academics’.Het bezoek aan CHAD was zodoende erg interessant. Naast de inspiratie door de verschillende creatieve opdrachten en het werk van de leerlingen zorgde het ook vooral een kanteling van het beeld van de school in de ochtend. Blijkbaar lukt het CHAD wel om een moeilijke populatie op te laten bloeien in een stabiele school, daar waar School of the Future vooral veel aan het overleven was. Veel ‘food for thought’ dus, zoals ze dat hier in de VS zeggen!